Onderweg in de auto naar Elst hadden we het over ons bezoek aan Elst van het jaar daarvoor: Henk memoreerde dat hij toen in 20 zetten won wat hij een mooi doel vond, we spraken over de dolle toren waardoor Piet in remise moest berusten, over de schwindel van Pim na kwaliteitsverlies. Wat zou het dit keer worden? Als eerste was Piet klaar: hij kwam een pion achter, maar er werd door de dreiging van vuurwerk op het bord door beide spelers besloten tot een veilige remise. Bij Lucas zag het er minder goed uit, een paardvork ging hem een toren kosten. Pim nam weer erg veel tijd in de opening, deed een onnauwkeurige zet. Zijn tegenstander kreeg een pionvork op paard en toren. Een torenoffer compliceerde de zaken en Pim ontsnapte met een stuk achter door eeuwig schaak. Ondertussen moest Gerard de vlag strijken en kon Gunie een punt bijschrijven. Lucas kon het niet meer keepen. Jan had een mooie aanval opgebouwd, die in een dame tegen twee stukken resulteerde. Hij moest wel nauwkeurig spelen, maar dat is hem wel toevertrouwd. Bert werd sterk onder druk gezet en kwam een toren achter. Maar ook hier bracht eeuwig schaak redding. De balans opmakend werd het een nipte 3,5-4,5 overwinning voor Veenendaal.
In de auto terug volgden we een misschien wel glad kronkelweggetje naar de brug. Henk vertelde nog dat zijn partij 21 zetten duurde….. We kwamen gelukkig veilig bij de brug en aan de overkant.