De eventuele komst van de 4^e klasse werd in Veenendaal al een tijdje met goede hoop gevolgd, en nu het zo ver is heeft Veenendaal dan ook prima team bij elkaar gekregen. Op papier zijn we de een na sterkste van de gehele 4^e klasse (Na LOS uit Groningen), en op de ALV werd er al enigszins laconiek gezegd dat het dit jaar ‘wel moet gaan lukken’ met Veenendaal 1.

Toch had ik wel wat zorgen bij de eerste wedstrijd tegen Magnus Leidsche Rijn. Magnus Leidsche Wie…. hoor ik u al denken. De jeugdigheid van de club wordt al verraden door de verwijzing naar wereldkampioen Magnus Carlsen, de club uit Utrecht bestaat dan ook pas 6 jaar. Doe een gokje naar het aantal jeugdleden dat ze hebben, doe dat aantal keer vijf, en je zit waarschijnlijk aardig in de buurt van de 170 die ze zelf vermelden. Dat succes wordt onder andere mogelijk gemaakt door mede-oprichters Bas van Esch en Dharma Tijam, zelf ook sterke schakers. Een team dat op de eerste drie borden dus niet voor ons onder doet, en op de lagere borden gevaarlijke jeugdspelers heeft zitten waar op de ratinglijst onheilspellende cijfers als ‘+112’ en ‘+89’ achter staan.

Gelukkig weet Erik (5, zwart) nog steeds hoe je les moet geven aan dit soort jeugdspelers. Al snel wist hij zijn paard voor wits zwartveldige loper te ruilen, waardoor zijn eigen loper op g7 vrij spel kreeg. Wits rokadestelling werd uitgerookt en al snel verloor wit groot materiaal om niet mat te gaan.

Op bord 7 en 8 waren Henk en Matthijs onze invallers. Stefan moesten we missen vanwege een welverdiende vakantie en Etienne vanwege een volgens hem zeer belangrijke afspraak op een bierboot. Magnus was gelukkig wat verzwakt en had hier dus ook twee invallers zitten. Henk (7, zwart) won al snel een dame, moest daarna nog even uitkijken maar kreeg de vis vrij soepel op het droge. Matthijs (8, wit) begon wat voorzichtig, maar bouwde vervolgens toch een sterke aanval op. Ik dacht dat hij eerder met het standaardoffer Lxh6 de partij kon afmaken, maar even later won een andere truc ook materiaal en zo de partij.

Daar tegenover stond het verlies van Johan op bord één. Dat was geen schande, want hij was grieperig, had zwart, en miste zo’n 300 punten ten opzichte van Magnus-kanon Bas van Esch. Toch wist hij er een spannende partij van te maken waarbij wit vol op de koningsvleugel ging en zwart op de damevleugel. Ik heb niet helemaal gezien hoe het precies mis ging maar wit leek me gewoon wat sneller.

Arjen (wit, 6) vond ik lekker uit de opening komen, maar ruilde vervolgens de verkeerde stukken af. Ik had het gevoel dat zijn tegenstander rustig een voordeeltje aan het opbouwen was, wat toch erg knap is voor een jeugdspeler met ruim 300 ratingpunten minder. Ergens tegen de tijdnoodfase aan zag ik dat er remise was overeengekomen, wat een opluchting voor me was.

Zelf speelde ik op 3 een voor mij nog nieuwe opening. Mijn tegenstander merkte dat wel aangezien ik enige creatieve zetten deed, maar deze bleken niet per se slecht te zijn. In een razend complexe stelling wist ik uiteindelijk de juiste stukken te ruilen, waardoor ik druk kon opvoeren op wits ver opgerukte pionnenstructuur. In een al moeilijke stelling greep mijn tegenstander mis, waardoor ik af kon wikkelen naar een simpel gewonnen toreneindspel.

Hiermee waren de punten binnen, maar het leek er al op dat er niks meer bij zou komen. Op 5 wist Gunie tegen hun sterkste jeugdspeler veel ruimte te pakken, maar met Pe5 ging hij misschien wat te voortvarend te werk. Zwart counterde door met c5 wits centrum onder vuur te nemen, en Gunie greep verderop mis met f3, wat de diagonaal teveel verwakte. Zwart profiteerde met een combinatie die een kwal won en speelde de partij beheerst uit.

Bart was als enige na de tijdcontrole nog bezig. Hij had met Dharma Tijam verreweg de sterkste tegenstander, en had zelf erg veel tijd nodig om de goede zetten tegen zwarte opstelling te vinden. Toen hij uiteindelijk weer qua tijd gelijk kwam te staan stond ie op het bord een pion achter. Ergens dacht ik dat Bart wel genoeg compensatie had, maar naarmate er meer stukken werden geruild verschrompelde de compensatie. Toen Dharma de laatste torens wist te ruilen kon Bart opgeven.

Hiermee hebben we een krappe, maar belangrijke overwinning geboekt. Volgende ronde wacht een even belangrijke ronde tegen UVS2, die zijn visitekaartje afgaf door Apeldoorn 3 met ½ – 7 ½ te verpulveren. Owja, nog bedankt aan Jaap Hille voor het regelen van de perfecte nieuwe speelzaal, Rens voor het runnen van de bar, en Gerard voor het leiden van de wedstrijd!

-Joost Offringa