Op maandag 12 november mocht VSV-2 (achttallen-competitie) afreizen naar Voorst om daar hun tweede wedstrijd van het seizoen te spelen. In de muffe voetbalkantine werd de strijd gestreden. Een heuse topper aangezien ook Voorst de eerste wedstrijd had gewonnen, en dat wel tegen de op rating favoriet uit de poule. Om acht uur werden de klokken aangezet en barstte de strijd los.
Teamleider Arie gaf het (goede) voorbeeld op bord 7. In zijn korte doch degelijke partij werd al snel alles vastgeschoven, en toen beide spelers geen goede voortzetting zagen werd het punt gedeeld. ½-½
Ondertussen had Ron op bord 5 een prima stelling op het bord gezet. Na een tegenovergestelde rokade kon hij (met wit) rustig gaan aanvallen op de koningsvleugel. Al wits stukken stonden gericht op zwarts koning en na een uitstekende aanval moest zwart de handdoek in de ring werpen, wat leidde tot een voorsprong voor Veenendaal. 1½-½
Ook Rob van Oosterom, bord 8, wist een punt binnen te halen. In een partij waar ik weinig van meegekregen heb, enkel dat Rob een geweldig centrum had, capituleerde zijn tegenstander omdat hij verloren stond. En het tweede Veense punt was een feit. 2½-½
Op bord 2 speelde Jan van Ham een goede partij. In het middenspel stond hij naar mijn weten een tikkeltje beter, maar nadat de torens en dames geruild waren zag het er erg remise-achtig uit. Al had ik het idee dat Jan alsnog de betere kansen had in het eindspel. Maar we stonden al twee punten voor en dan is elke halve punt ook zeker welkom. En die kwam er ook. 3-1
Genie Martjan had op bord 4 ook genoeg te doen en dat deed hij ook. Nadat hij na een saaie opening een pion ‘verloor’ kreeg hij ineens verassend veel tegenspel door het centrum. De pion werd al snel terugveroverd en zwarts stukken werden ten aanval gestuurd. Wit moest alle zeilen bijzetten om erger te voorkomen. Toen de witspeler zijn paard naar H1 moest manoeuvreren om mat te voorkomen werd het al snel duidelijk: ook Martjan zou winnen. Na een kwaliteitswinst moest zwart opgeven om dameverlies te voorkomen. 4-1
Met nog drie partijen bezig hadden we nog een halfje nodig om te winnen. Ricus had het op bord 6 (zwart) moeilijk met zijn tegenstander. Wits stukken kwamen gedurende de partij steeds beter te staan. Het slot van de partij heb ik niet meegekregen maar gezien de eerdere stelling was verlies vrijwel onvermijdelijk. 4-2
Toen werd het spannend, ik stond er op bord 1 niet al te best voor en Rob Leer (bord 3) had een vrij onduidelijke stelling met een toren en wat pionnen tegen een paard, een loper en wat pionnen. Toch wist Rob in tijdnood de partij knap te keren naar een gewonnen eindspel, met een toren en een pion tegen een loper en een pion. Na lang schuiven wist Rob zijn tegenstander verder in het nauw te drijven. En toen zijn tegenstander een röntgenschaakje over het hoofd zag waardoor hij zijn loper zou verliezen, gaf hij op. 5-3
Met nog 1 partij te gaan hadden we dus al gewonnen, maar bij mij op bord 1 spookte het nog even. Met een pion minder, een vrijpion zelfs, in het eindspel stond ik zo goed als verloren. Maar toen mijn tegenstander met weinig tijd een smerige penning over het hoofd zag waarna ik een kwaliteit voor kwam te staan, kantelde de wedstrijd en stond ik, met het nodige fortuin, ineens gewonnen. Na een geweigerd remiseaanbod kon ik de wedstrijd zonder veel moeite over de streep trekken. En was ook ik,(zoals gewoonlijk het laatste), klaar. Zo won Veenendaal 2 de wedstrijd geflatteerd, maar zeker verdiend, met 6-2.
En zo konden we rond kwart voor twaalf de kantine in Voorst weer verlaten en huiswaarts keren. Maar zoals een wijs man het zei: ‘’Een autorit duurt veel minder lang als je gewonnen hebt dan wanneer je verloren hebt’’ (Martjan), waren we snel thuis.
Matthijs van Dodeweerd.