Donderdagavond 7 maart speelde het 4-tal van Veenendaal 2 een thuiswedstrijd tegen De Sleutelzet 1. Het werd een avond van passen en meten, knokken en zweten, herinneren of juist vergeten. Aangezien we bij de uitwedstrijd in Arnhem met 1-3 gewonnen hadden waren de Arnhemmers vastberaden de punten weer terug te halen en dat was al gauw te merken.

Toen ik na een half uurtje openingsfase zo eens op de borden naast mij keek kreeg ik het wel een klein beetje benauwd. Gerard kreeg een vrij geopende witte stelling tegenover zich en zijn tegenstander leek een mooie aanvalsmogelijkheid te kunnen gaan opbouwen op de damevleugel. Aan de andere kant naast me zat Bert en daar waren voor zwart de 64 velden op bord niet helemaal eerlijk verdeeld. Al gauw stonden er veel witte stukken in de zwarte stelling en was Bert alleen maar bezig met het pareren van de witte aanval. Olle op bord vier had daarentegen een vrij solide opening en daar ging net als bij mijzelf het redelijk gelijk op.

Bert was de eerste die klaar was. De exacte openingszetten heb ik niet echt meegekregen, maar de situatie was al gauw als vrij ernstig te omschrijven. Wit beperkte zwart niet alleen zo goed als alle mogelijkheden om te ontwikkelen, ook werden de wel ontwikkelde stukken vakkundig terug gedrukt. Ondanks de zeer broze stelling wist Bert toch nog zo’n 2,5 uur verzet op het bord te bieden maar daarna was het wel klaar. Met een stuk of 5 kwaliteiten dreigde wit op de eenzame zwarte koning en waren de mogelijke trucjes voor Bert beperkt tot eentje: het zwaaien van de witte vlag. 0-1

Olle en ondergetekende waren ongeveer gelijk klaar. Olle wist de zwarte stelling overhoop te halen en van zijn tegenstanders pionnenstructuur een mooi fietsenrek te maken. Omdat de zwartkleurige koning wat op de tocht stond was het voor Olle een logische keuze om de aanval op deze vleugel van het bord op te bouwen. Helaas wist zwart daar (net aan) voldoende beveiliging te creëren en was een doorbraak niet mogelijk. Bij een latere analyse bleek dat een wat onlogischere aanval op de damevleugel waarschijnlijk meer solide was geweest, hoewel we ook daarbij twijfelden of het voldoende was voor een overwinning. Geheel terecht werd deze partij een remise, wat gezien de stellingen op de overige borden uiteindelijk ook prima leek te zijn. 0,5-1,5

Ikzelf mocht tegen Gerards tegenstander van de vorige keer. Omdat we beide kleurvoorkeur hebben hadden we van bord gewisseld en wellicht speelde er achterin ons hoofd wel de gedachte dat we elkaars remise van de vorige keer konden overtreffen. Ik kreeg een Siciliaanse opening en voelde me al gauw een vis in het water. Hoewel de computer aangeeft dat ik me wel een aantal keer in de vingers heb gesneden bleek dat mijn tegenstander niet alleen dan een doekje kwam brengen tegen het bloeden maar ook nog eens in de meeste gevallen het mes voor me sleep zodat ik gewoon weer verder kon snijden in zwarte stelling. Op de 15e zet blufte ik een vrijpion de d-lijn op en antwoordde zwart door zijn paard aan de rand te parkeren, zette deze hiermee buitenspel en daarmee begon voor hem eigenlijk de ellende. In een vrij rap tempo drongen mijn stukken zijn stelling binnen en al gauw was de winst van een kwaliteit het gevolg. Met nog 2 minuten op mijn klok zette ik het mes nogmaals op m’n eigen vingers, maar ook hier zette de tegenstander geen druk op. Met een toren en twee pionnen tegen loper en pion (en mat in 25 volgens de computer) besloot zwart te capituleren. 1,5-1,5

Gerard was toen nog volop in een hevige strijd verwikkeld. Samen met zijn tegenstander was hij niet één maar twee gevechten aan het houden. Zowel op de koningsvleugel als de damevleugel werd er aangevallen en verdedigd, keurig gescheiden door een gemetseld muurtje van pionnen door het centrum. Een uitgekookte loperdiagonaal door Gerard op toren en dame was de eerste dreun dit hij uitdeelde. Wit leek echter onverstoord zijn aanval op de koningsvleugel af te willen maken en direct na de kwaliteit winst moest Gerard hard aan de slag om ongewenst bezoek in zijn koninklijke vertrekken te voorkomen. Richting de tijdnoodfase wist Gerard plots vriend en vijand te verrassen door zijn paard middenin de gemetselde muur in het centrum te parkeren. ‘k Ga volgende week Gerard even om het recept vragen; blijkbaar had het dier op een ander dieet gestaan dan wortels en hooi want het offer verwoestte de stelling van wit als een kaartenhuis. Hoewel het wit uiteindelijk wel een vrijpion opleverde op de 7e rij, was Gerard degene die aan het langste eind trok. De witte vrijpion kon onmogelijk promoveren dankzij ongelijke lopers en met een handvol zwarte pionnen meer op het bord zag Gerards tegenstander de zo goed als ongehavende zwarte overblijfselen van de gemetselde muur op zich afkomen en besloot dat verdedigen kansloos was. 2,5-1,5

Door deze overwinning blijft Veenendaal 2 nog zicht houden op winst in de poule, de volgende ronde in en tegen koploper Mook op 4 april zal daarin een belangrijke avond worden.