Zaterdag 23 november ging het tweede team op pad voor een wedstrijd tegen Apeldoorn.

De weg naar Apeldoorn was er eentje met een hindernis: het hele team kwam op de A50 in een file terecht (waardoor die ontstaan is, is ons nog steed een raadsel), waardoor we een kwartier vertraging op liepen en daardoor een paar minuten te laat arriveerden. Gelukkig was de wedstrijd nog niet begonnen.

We speelden tegen hetzelfde team waartegen we het vorige seizoen (april dit jaar), een klasse lager, hebben gespeeld. Net als de vorige keer speelden ook de andere 3 teams van Apeldoorn een thuiswedstrijd, waardoor de speelzaal weer helemaal vol zat. 

Bij het welkomstwoord werd verteld dat tijdens de wedstrijd muziek te horen kregen: geen muziek van bijv. Ilse de Lange (een favoriet van schrijver dezes), maar lawaai van decoupeerzagen van lieden op het plein naast de speelzaal houten kerstbomen in elkaar gingen zetten. En dat in een periode dat de Goedheiligman nog in het land is! Dat zou verboden moeten worden.

De arbiter van deze middag, Joost Jansen, hoopte dat het tijdens de partijen ging regenen, opdat het gezaag ging stoppen, maar het bleef (helaas) de hele middag droog.

Terug naar de wedstrijd:

We begonnen met een nederlaag: Rob van Oosterom moest in het middenspel zijn koning omleggen: om mat te voorkomen moest zijn dame geven.

Rob Leer bracht ons op het scorebord door remise te spelen in een stelling die de hele middag niet uit evenwicht is geweest.

Daarna verloren we opnieuw: Lydia kwam in het middenspel een pion achter en die heeft ze niet meer teruggezien.

Daarna liet ik Jan v/d Sleen liet ik toen remise aannemen. Hij speelde tegen dezelfde tegenstander als vorig seizoen.  Er kwam een eindspel op het bord met ongelijke lopers, evenveel pionnen, maar zijn tegenstander had een vervaarlijke ogende vrijpion.

Daarna hadden hadden we de eerste meevaller van de middag: Luuk won zijn partij, na de hele partij minder te hebben gestaan, door een paardvork uit te voeren, waardoor hij een dame won.

Daarna verloor Piet zijn partij: net als bij Lydia kwam hij in het middenspel een pion achter, die hij niet meer terug heeft gezien.

Daarna de tweede meevaller van de middag: Jan van Laar blunderde in de opening een stuk weg, maar bleef doorspelen, omdat hij niet na 10 zetten wilde opgeven.

Hij kreeg daarna wel een stelling waarin hij wel steeds dreigingen had; dat kostte zijn tegenstander zeeën van tijd. Hij won uiteindelijk zijn stuk weer terug en bereikte een gewonnen eindspel.

Daarna wist ik mijn partij te winnen, zodat we toch met een 4-4 gelijkspel huiswaarts konden gaan. Daarna werd mij er nog wel ingewreven ik verzuimd heb om mat in één te geven (over het hoofd gezien 🙄)

Gerard