Veenendaal 3 heeft het nog niet makkelijk gehad dit jaar. Met twee eerdere verliesrondes is het nu wel eens tijd voor wat matchpunten, was de gedachte. Het team had er zin in, en gecombineerd met de nieuwe mooie speellocatie was het de perfecte kans om dit, samen met de andere teams, voor elkaar te krijgen tegen Amersfoort.

Op bord 2 speelde Jaap-Hille met wit. Met een vertraging om organisatorische redenen van circa 20 minuten moest er wat worden ingehaald. Hij speelde een agressieve opening, een volgens de computer “modern defense Geller’s system”, waarbij al vroeg de witte dame op de koningsstelling van zwart stond te loeren. Na het opspelen van pion f7-f5 door zijn tegenstander was de verdediging van e6 verdwenen en volgde op die plek een paardvork op dame+toren. Een misschien nog te houden achterstand, maar zwart was zo van slag dat er in de daarop volgende zetten nog eens 3 pionnen van het bord verdwenen. Een te grote achterstand volgens beide spelers en dus na slechts 19 zetten stond de 1-0 op het score bord.

Hierna was Joni klaar. Hij speelde op bord 7 voor zijn gevoel een lekker potje, kwam goed de opening uit, maar maakte een blunder waarna zijn stelling uiteen viel. Hij heeft er wel veel van opgestoken, dus wat dat betreft was het zeker geen verlies! 1-1

Toen vervolgens ook Jan op bord 8 verloren had was het mijn beurt om af te ronden. We stonden 1-2 achter, er moest nu wel iets gebeuren als we die matchpunten binnen hielden. De andere borden stonden ook zeker niet lekker, dus het was nog even knokken. Ikzelf kwam an sich best lekker weg, maar na een stomme b6 fout raakte ik al mijn initiatief kwijt. Ik moest moeite doen om überhaupt zetten te doen die niet meteen verliezen. Hier liet mijn tegenstander echter steken vallen, en na een paar fouten werd de grove blunder gemaakt om de dame weg te geven. Na vervolgens nog via een penning over het hele bord de toren gepakt te hebben hield hij het maar voor gezien. 2-2. Er was nog kans.

Ondanks een tegenstander die maximaal een halve minuut nadacht over zijn zetten, speelde Lydia op bord 4 een rustige opening. Door wat passief spel miste ze een paar kansen en werden de dames, lopers en paarden vrij vlot van het bord geruild. Dit gaf haar tegenstander helaas een mooie open lijn voor de torens, waardoor hij de oppositie kreeg. In het eindspel werden van beide kanten fouten gemaakt waardoor de remise in zicht leek te zijn, maar helaas zette Lydia per ongeluk de koning op het verkeerde veld en was de mat onontkoombaar. 2-3.

Ondertussen zat Kees op bord 6 lekker door te kachelen. Na een Engelse opening kwam hij een pionnetje achter te staan, en besloot de hele boel meteen maar af te ruilen. Het eindspel wat overbleef was eentje met een toren en een aantal pionnen. Hoewel Kees een pionnetje minder had hier, zat hij toch zeker wel met een goed initiatief. Wanneer zijn tegenstander ook nog een onregelmatige zet deed (en verplicht een slechte zet moest doen na oordeel van de wedstrijdleider), kwam Kees toch in een gewonnen eindspel terecht wat hij zeer netjes afmaakte. Lekker gedaan, Kees! 3-3.

Martjan had het ondertussen maar moeilijk. Hij hard op bord 1 een matige opening en een slecht middenspel. Een sterk eindspel was 4 uur later echter genoeg voor de overwinning, wat ons op de 4-3 zette.

En dus hing alles van Lars af. Hij ging goed van start, maar werd in het middenspel langzaam van het bord gedrukt en kwam een stuk achter te staan. Nadat wij hem eraan hebben herinnerd dat een halfje genoeg was om de punten binnen te slepen bleef hij goed doorspelen. De pionnen die hij had kwamen hier goed bij van pas, want door hier druk mee te zetten kon hij uiteindelijk de remise forceren. 4.5 – 3.5.

En zo is het ons gelukt om toch nog die matchpunten binnen te halen! Het hele team heeft hier alles voor gedaan, en we zijn superblij met het resultaat. De andere teams hebben ook een zeer mooie wedstrijd gespeeld, dus ik denk dat Veenendaal in zijn geheel trots mag zijn. De foto bij dit verslag laat dat mooi zien. Dank aan de organisatie voor deze mooie dag.

-Rens