BSG 2 heeft veel werk verricht voor ons door zowel Oud Zuylen als Paul Keres punten af te snoepen. Daardoor staan ze echter wel zelf eerste, en dus was deze wedstrijd een echte must-win. Ons spel is in de meeste wedstrijden nog niet echt om over naar huis te schrijven geweest, dus konden we op het juiste moment pieken?
Etienne kon in ieder geval wel wat afleiding gebruiken van de lelijke zetten die hij de vorige rondes had geproduceerd, en dus ging ik het weekend van tevoren met hem mee naar Charleroi. Onze hotelkamer – midden in het centrum – gaf ons een idyllisch uitzicht over het uitgebrande huis aan de overkant, en ook de rest van de stad gaf Etienne meer dan voldoende gelegenheid om zijn slechte zetten te relativeren. Zijn zelfvertrouwen was blijkbaar dusdanig opgekrikt dat hij tijdens de partij zelfs teamgenoten begon te bekritiseren over hun spel. Zo werd ik – achter mijn rug om – voor schuiver uitgemaakt, en was Et ook nog zo laf om dat achteraf als de vermoorde onschuld te ontkennen. Helaas bleek Et achter het bord nog laffer dan erbuiten en speelde hij een compleet zouteloze remise tegen een speler met bijna 300 punten minder. Wie is hier nou de schuiver, Et?
Et had wel een beetje een punt. Achter het bord kreeg ik zomaar zin om een keer Berlijns te spelen, ongetwijfeld een van de saaiste varianten in het schaken. In tegenstelling tot Etienne kreeg ik echter al snel een voordeeltje en speelde ik lang op winst. Helaas was het eindspel lastig en bereikte ik uiteindelijk het resultaat wat volgens mijn database in 83% van de gevallen wordt bereikt.
Na afloop van de wedstrijd tegen ZSC Saende, twee rondes eerder, werden wij door Gunie afgezet in Maarn. Maarn moet vroeger een heel mooi plaatsje zijn geweest – leuke jarendertigarchitectuur, schattige boerderijtjes – totdat ergens in de jaren veertig een bureaucraat er een lijntje dwars doorheen trok. Waar eerst achtertuinen en weilanden met honden en koeien waren staat nu een constructie van beton, asfalt, en plexiglas met Honda’s en Kia’s. Tijmen vond het prachtig. “Aaah, de vooruitgang”, hoorde ik hem zuchten. Bij Matthijs gaat de vooruitgang ook niet zonder slag of stoot. Hij wordt ouder, langer, slimmer, sterker, beter in schaken, maar wordt tegenwoordig ook makkelijk afgeleid door dames. Gelukkig laat Matthijs zich verder niet afleiden door onbelangrijke zaken als school. Duits vindt hij ongeveer even interessant als het Berlijns en aan zijn cijfers te zien moet hij ook maar geen Engels gaan proberen. In de opening had Matthijs het vandaag moeilijk, maar toen de dames van het bord afgingen hervond hij zichzelf en wist hij een eindspel met een pion minder knap te keepen.
Bart is een echte tijdnoodjunkie en heeft dan ook bijna elke partij na 20 zetten nog zo’n 5 minuten over. Deze keer deed hij er een schepje bovenop en kwam ook nog een ruim kwartier te laat. Toch had Bart deze keer op zet 20 nog 20 minuten op de klok, wat mij hoopvol stemde. 15 minuten later had hij er echter nog maar 5, en kwam toen met deze parel:
21.Pxf7!!
Een bizarre zet die zelfs door mijn engine niet gevonden wordt. En het wordt nog verbluffender na:
21.. Lxf7 22.Tg3!! Pxd1 23.Dxh7! Kxh7 24. Pf6 Kh8 25. Th3 en mat op de volgende zet!
In de partij sloeg zwart met de koning op f7, waarna hij ook hardhandig mat werd gezet. Een lekker potje van onze Brabander!
Het grote voordeel van het verlies van Gunie is dat ik er bijna niks van mee heb gekregen en er dus ook weinig negatiefs over te zeggen heb.
Stefan is het levende bewijs dat je als teamleider niks goed kan doen. Van tevoren vraag je hem of hij in het teambelang nog een keer zwart wil nemen. Dat vindt hij geen probleem. Hij komt een kwartier te laat en prakt vervolgens met speels gemak een van de sterkste spelers van de tegenstander. Achteraf begint hij te zeuren dat hij alwéér zwart had en de volgende keer wel echt wit wil. Ik ken een roostermaker die zeurende leraren graag beloont met extra tussenuren en surveillance. Helaas kan ik zelf alleen maar nog een keer een zwartbeurt uitdelen.
Erik moest lang zoeken naar zijn vorm en vond hem uiteindelijk terug in Wijk aan Zee. Normaal is de Facebookactiviteit van Erik tijdens het toernooi een goede indicator voor hoe goed het gaat. De eerste twee, drie ronden wordt er nog vrolijk bericht over de mooie overwinningen, maar naarmate de week vordert gaan de korte nachtjes en vele biertjes hun tol eisen en drogen de berichten op. Dit jaar bleef Erik echter goed schaken tot het eind, en ik kan me alleen maar de lawine aan Facebookberichten voorstellen die dat teweeg heeft gebracht. Ondertussen had Erik een volledige week om weer nuchter te worden en zo weer topfit aan het bord te verschijnen. Direct werd de tegenstander bij de lurven gegrepen, en hoewel deze nog wist te ontsnappen naar een eindspel was ook dit niet voldoende om de stelling te redden.
Tijmen kan intens genieten van een snelweg dwars door een dorp, maar o wee als jij hem het laatste beetje cola uit de fles geeft of koffie voorschotelt die langer dan 10 minuten geleden gezet is. Door dat soort irritaties krijg je Tijmen pas echt gemotiveerd, en dat mocht iedereen weten. Terwijl bijna alle BSGers het al voor gezien hadden gehouden en de tafels al werden klaargezet voor de bridgeavond probeerde Tijmen nog water uit een steen te persen in een ongelijke lopereindspel. Ergens rond zet 105 creëerde hij met een breekzet een tweede vrijpion, en ergens rond zet 118 maakte zijn tegenstander de beslissende fout. Een hardbevochten, maar zeer nuttige overwinning in een titelstrijd die wel eens op bordpunten beslist kan gaan worden.
