Als ik terugdenk aan de ronde op zaterdag 5 februari, moet ik denken aan het woord tijd. Zo begonnen we niet op tijd, omdat bij het ophalen van het materiaal de klokken vergeten waren. Klokken, dingen die tijd aangeven. Maar goed, nog steeds een positieve stemming, want na een lange tijd was het nu weer eens tijd om al dan niet op tijd te gaan schaken. Van partijen van relatief korte tijdsduur, zoals ik zelf tot ‘urenlang een eindspel met een pionnetje minder uitmelken’ zoals Stefan. Tijd om over te schakelen naar de orde van de dag.
Vanzelfsprekend was mijn partij als eerste beëindigd. Echter heb ik nog nooit zo snel een negatieve emotie gevoeld na een overwinning. Uiteraard blij dat de partij in voordeel was beslist voor mezelf, stond ik op, keek om me heen en dacht: $#@!, nu begint het echte werk pas. Wetende dat ik niet over het talent beschik om veel van andermans partijen mee te krijgen, laat staan te onthouden, dacht ik dat het slim was om schuil te houden in de analyseruimte om zo volledig te vergeten dat ik alle prestaties op digitaal papier zou moeten vastleggen.
Gelukkig heb ik mijn eigen partij nog op analoog papier. Een variant van het klassiek Siciliaans kwam op het bord, tot zover mijn kennis over de opening. Wits loper op e3 ruilen voor mijn paard op f6 leek me wel chill. Gewoon het loperpaar claimen leek me al helemaal chill, dus dat is ook wat er gebeurde. Kritiek was er echter toch wel in de analyse ruimte, want waarom zou je wachten tot zet 25 om te rokeren? Toegegeven, het had wel iets eerder gekund, maar met 20…g6 en 21…e5 dacht ik optimaal te profiteren van de stukken van wit die op dat moment wat ongelukkig stonden, ook al was dit wel een fout, want hier gaf ik wit ook de kans om weer terug te komen in de partij met 23.Pf5. Die kans greep hij niet aan, ik rokeerde uiteindelijk puur omdat ik mijn toren ook nog wilde laten mee doen en nadat ik een pion op c2 cadeau kreeg was het snel voorbij.
De volgende partij waar ik boven in de analyseruimte wat van meekreeg was die van Rens, altijd mooi, altijd een spektakel. Vol enthousiasme ging hij voor een aanval met h6 g5 h5 g4 h4 in het Italiaans, maar goed met een toren achterstand is zelfs ‘een stuk winnen’ niet genoeg. Snel terug naar team 1 en gelijk ook de laatste partij waar ik daarboven wat van mee heb gekregen: de partij van Matthijs.
Mathijs kreeg een bijzondere opening om het zo maar te zeggen, waarmee ‘de tegenstander naar eigen zeggen toch positieve resultaten heeft behaald’: 1. e4 Nc6 2. d4 d5 3. e5 f6?. De beste man had ook extreem weinig tijd gebruikt en stond na ca 10 zetten nog steeds op 1 uur 31 en dat terwijl Matthijs er wel de nodige tijd in had gestoken. (Ha ‘tijd’!). Begrijpelijk, want de druk om niet te verliezen met zo’n opening tegen je is natuurlijk hoog. Hoewel deze partij in de analyse dan ook voor veel gelach heeft gezorgd, was dat zeker niet om Matthijs zijn spel, want hij sleepte gewoon terecht het punt binnen.
Toen ik eenmaal de analyse ruimte verliet, was alleen Stefan nog aan het spelen, of zoals hierboven genoemd: ‘Een eindspel met een pionnetje minder aan het uitmelken’. Op het moment dat ik helaas besloot het toneel vroegtijdig te verlaten, was mijn oordeel over Stefans stelling “ok remise achtig, want in deze paar zetten die ik heb gezien heb ik 0 vooruitgang gezien” en dat blijkt achteraf gezien ook correct.
De andere twee remises zijn gevallen op de borden naast me. Op rechts zat Arjan, bij wie ik op ca 1,5m afstand toch een wat ongelukkige materiaalverhouding op het bord zag. De stelling leek me voor zwart fijner spelen, maar Arjan keepte het gewoon. Bij Gunie op links laat mijn geheugen me dan toch echt in de steek. Ik neem zijn tip om Stefans ‘uitmelk’ tactiek te gebruiken in de toekomst dan ook van harte.
Helaas betekent dit ook dat ik u inhoudelijk nul komma nul kan vertellen wat betreft de overige drie overwinningen van Joost, Thijmen en Erik. Voor mij was het namelijk al genoeg om dat af te lezen aan de vrolijke stemming onder de heren en als ik dan deze zondag ochtend lees dat ze ook de Chinees hebben uitgespeeld (oftewel ‘het bier snel was uitverkocht’) stemt dat mij en hopelijk u ook vrolijk.Samengevat: een mooie 6,5-1,5 overwinning op HSG1, al mag ook gezegd worden dat het met het ontbreken van de sterkere spelers en dus spelen met drie invallers natuurlijk überhaupt een lastige opgave voor hen was geweest. Mede dankzij het verlies van Oud Zuilen 1 en Bennekom 1 op een voorsprong van 4 MP brengt. Een mooie uitgangspositie gezien we nog tegen beide teams moeten spelen, maar dat zijn uitdagingen voor later. Voor nu is het tijd om maar eens een einde te breien aan dit verslag 😉.
-Marcella Gunther