Verslag Moira-Domtoren 2 – Veenendaal 1

Het zou een avond worden om nooit te vergeten. Tenminste, die indruk wekte de sfeer in de Utrechtse wijk ons. Duizenden fietsers en nog veel meer toeschouwers per auto en bus. Hoewel er voor Utrecht qua competitie niet veel op het spel stond in klasse 1D van de SOS competitie liet hun achterban hen blijkbaar niet in de steek en kwamen ze voor de wedstrijd toch massaal hun huis uit. Dat het overgrote deel van de fans uiteindelijk in het nabijgelegen stadion van FC Utrecht terecht zijn gekomen is nog wel een puntje van aandacht voor de thuisspelende vereniging. Helaas moesten deze toeschouwers het doen met een wedstrijd tegen het Nijmeegse NEC die omschreven werd als “bepaald geen oogstrelend voetbal”… En dit terwijl een paar honderd meter verderop een zaal vol spanning en sensatie was.

Vanwege het spelletje met die bal was het wat lastig om een parkeerplek te vinden, maar met enkele minuten vertraging ging de wedstrijd toch van start. Het beloofde een pittige avond te worden met op nagenoeg elk bord een sterkere tegenstander. Zo was de thuisploeg degene die de wedstrijd kon verliezen en probeerden wij te sprokkelen voor wat we waard zijn. De wedstrijd vond plaats in lokaal 2, zou dit dan een schaakles worden voor de spelers van Veenendaal?

De eerste gevallen klap was op bord 2. Gerard speelde als invaller met zwart een moeizaam spel waarbij een korte rokade en een missende g-pion toch wel als zeer zorgelijk kon worden beschouwd. De koning bleek uiteindelijk niet meer te beschermen en mat was nagenoeg onvermijdelijk. De enige andere overgebleven optie was te capituleren. Zo werd het 1-0 voor de thuisploeg.

Ikzelf had op bord 1 een wedstrijd die ook niet bepaald de boeken in zal gaan als een hoogtepunt. Wellicht had de sfeer uit het stadion verderop mij beïnvloed, maar na een redelijk evenwichtige opening creëerde mijn tegenstander in het middenspel een gevaarlijke pion die dwars door het centrum dreigde te komen. Hoewel er uiteindelijk kansen genoeg bleken te zijn maakte ik een paar kleine foutjes achter elkaar en waren mijn mogelijkheden op winst verkeken. 2-0

Een vluchtige blik over de andere borden gaf mijn gevoel voorafgaand aan de avond een gelijk. Bert had op bord 3 wel winstkansen na een goed offer en drukte stevig op de zwarte stelling. Lars op het vierde bord zat in een interessant pionneneindspel waarbij de tegenstander langzaamaan in tijdnood raakte. Net als bij Lodewijk op bord 5 waren ook voor Veenendaal nog wel kansen. Cees en Olle hadden op respectievelijk bord 6 en 7 het wel erg zwaar en hier leken voor de Utrechtse spelers de eerste matchpunt wel mee binnen te halen zijn. Op bord 8 had Kees besloten om zoveel mogelijk stukken op het bord te laten staan, een dicht gevlochten pionnenstructuur zorgde voor een mijnenveld wat met veel precisie behandeld moest worden. Kortom, met een 6-2 verlies naar huis zou realistisch zijn.

De volgende beslissing viel op bord 7. Olle zag een doorgebroken pion van zijn tegenstander naderen en realiseerde zich dat zijn stukken daar niets meer tegen konden doen. Een kleine misrekening, de pion leek eerder nog wel houdbaar te zijn, maar met grote gevolgen. Overigens niet gezien of het tegenhouden van de pion op lange termijn ten koste zou gaan van de andere zijde van het bord. In ieder geval was de 3-0 voor Utrecht binnen, al meer dan het dubbele ten opzichte van de score in de Galgenwaard.

Lodewijk en zijn tegenstandster hadden besloten dat hun partij gedomineerd moest worden door paarden en torens. En met 4 paarden in de omgeving van het centrum was de kans op spektakel uiteraard groot en we werden niet teleurgesteld. Zet voor zet positioneerde Lodewijk de paarden steeds beter en het was niet de vraag óf er een vork aankwam, maar wanneer. En hoewel de pionnen van zwart iets gunstiger leken te staan was het na torenverlies wel direct klaar en ging er een boost door het Veenendaalse team. 3-1

Cees had inmiddels ondervonden hoe het is om een kwaliteit achter te staan na een middenspel vol met penningen. En vastberaden om de andere kant van de medaille te gaan bekijken zette hij zijn torenoffensief in en dit werd beloond. Na een reeks van slechte zetten van zijn tegenstander kwam Cees geheel verdiend in de betere positie. Omdat dit ook wel beter voelde dan de kwaliteit achterstand besloot hij ook maar de overwinning binnen te halen. En met een 3-2 stand en nog kansen genoeg op de overige borden was de avond zeker nog niet verloren.

De toeschouwers die per abuis in het stadion waren terecht gekomen waren blijkbaar in de veronderstelling dat de schaakwedstrijd ook al wel klaar zou zijn en trokken inmiddels richting hun huis. Maar niets was minder waar. Lars had in een eindspel met pionnen een hoop meer tijd dan zijn tegenstander, maar de stelling bleek na veel schuiven en puzzelen toch ondoorbreekbaar voor beide spelers en een remise als resultaat. 3 1/2 – 2 1/2

Met oog op de andere borden een prima resultaat. Bert was inmiddels in het eindspel gekomen en leek op winst af te stevenen. En als Kees dan zijn stelling dusdanig dicht kan houden en een remise eruit sleept zou het 4-4 worden, gezien de tegenstand een prima resultaat. Echter Bert leek zich te verrekenen, met een schuin oog zal ik dat zwart daar de koning op G8-H8 kon verschuilen en de h-pion onmogelijk aan de overzijde kon komen. Of de winst gemist is of dat het toch al de tijd houdbaar was voor zwart was me niet geheel duidelijk, maar met 4-3 lag ineens alle druk op de schouders van Kees.

Met beide spelers onder de tijdgrens van 5 minuten en nagenoeg alle stukken nog op het bord was het een zenuwslopende wedstrijd geworden. Degene die het best daarmee om kon gaan was uiteraard direct in het voordeel. Kees’ tegenstander zag mogelijkheden op de c-lijn om daar wellicht een doorbraak te forceren. Na het plaatsen van een onverdedigde toren op c1 bleek dat een dubbele aanval van Kees met de dame op koning en toren die kansen op de c-lijn wel direct om zeep hielpen. En niet alleen de c-lijn werd prooi voor Kees, na een zeer kundig eindspel in de tijdnoodfase bleek de rest van de stelling ook stap voor stap toe te behoren aan de invaller voor het eerste. En zo werd het niet alleen een latertje, maar ook een mooie 4-4 eindstand.

En terwijl de laatste bussen met fans in mineur richting Nijmegen vertrokken waren er een paar auto’s op de A12 waarin een veel betere stemming heerste. De komende wedstrijd is tegen Oud-Zuylen, de nummer 6 uit de poule en met winst kunnen we van plek wisselen. Het gaat een mooie beslissingswedstrijd worden in de strijd tegen degradatie.

Stand in klasse 1D zie: https://sosc.netstand.nl/rounds/view/1750

Jaap-Hille

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *