In de tweede ronde kregen we meteen weer een tweede zware wedstrijd voor de kiezen. Waar we in de eerste ronde al verloren hadden van het sterke Apeldoorn mochten we nu tegen Groninger Combinatie 2, misschien wel het sterkste team van de klasse. 

Bij verlies zouden we 6 matchpunten achter staan na pas twee wedstrijden gespeeld te hebben (ook een prestatie) dus eigenlijk moesten we deze ronde wel winnen. Met een gemiddelde rating van 50 punten lager per bord natuurlijk een flinke uitdaging…

Gelukkig had onze teamleider een list verzonnen. Gunie en Marcella mochten op bord 1 en 2 vechten voor wat ze waard waren tegen de toppers van Groningen en dan hoopten we op de lagere borden zo veel mogelijk punten binnen te halen.

Het begon meteen al goed. Gunie speelde een riskante variant van de caro-kan en leek onder druk te staan maar bleef zeer kalm degelijke zetten spelen. Langzaam werd zijn stelling steeds beter. Dat leek hem een mooi moment voor een tactisch remise-aanbod. Misschien staat hij in de eindstelling iets beter, maar een remise met zwart tegen een speler met ruim 400 ratingpunten meer is natuurlijk een uitstekend resultaat (0,5-0,5).

Als tweede was ik (Etienne) zelf klaar. Ik mocht met zwart aantreden tegen Erik Hoeksema en was in de opening helemaal niet blij. We speelden namelijk een variant die ik niet kende en ik was na tien zetten al een uur van mijn bedenktijd kwijt. Gelukkig wist ik me aardig door de varianten heen te worstelen en kregen we een middenspel dat redelijk in balans was. Het leek er op dat hij een klein beetje druk had en kon proberen tot ik in tijdnood enkele smerige trucs uit de hoge hoed toverde en hem met mijn laatste toren, loper en pion in een matnet wist te krijgen. De eerste overwinning (1.5-0.5)!

Vlak daarna begonnen de resultaten binnen te stromen. Eerst haalde ook Stefan een punt binnen. Hoewel dat op rating te verwachten was was het in de partij zeker niet de hele tijd duidelijk. Adrian Clemens is een gevaarlijke speler en Stefan had het in de opening met wit al snel zwaar te verduren. Maar stapje voor stapje wist hij zijn matige stelling om te bouwen tot een plus om daarna af te wikkelen naar een winnend pionneneindspel (2.5-0.5).

En ook Tijmen was redelijk snel daarna klaar. Waar hij het lang moeilijk had met Jan Baljé die geduldig afwachtte en Tijmen het initiatief liet nemen (een strategie die Tijmen bij voorkeur zelf toepast) wist hij uiteindelijk toch los te komen. Met een tijdelijk pionoffer wist hij een actieve stelling met loper tegen paard te krijgen en daarna bezweek zijn tegenstander onder de druk. Nog een puntje voor het team (3.5-0.5)!

Joost had wat langer voor zijn partij nodig. In een scherpe siciliaanse strijd werd hij meteen onder vuur genomen. Het was dan ook een kwestie van tijd totdat de witte stukken zijn stelling zouden binnendringen en hij mat zou gaan… Of wacht ik bedoel tot hij zou counteren en wit mat zou gaan! Of toch niet? Nou kijk zelf maar even. Deze partij kunnen we jullie niet onthouden. Misschien is remise geen onterecht resultaat voor deze knotsgekke partij, maar ik denk dat Joost het graag anders hadden zien eindigen (4-1).

Vlak daarna viel Marcella om in haar partij tegen Dries Wedda. In een wat saaie catalaanse variant probeerde ze te forceren om haar loper te activeren, maar onze oud-clubgenoot bleef kalm en wikkelde af naar een eindspel met een pion meer dat hij om wist te zetten naar de uiteindelijke winst (4-2).

Was dat het begin van een comeback voor onze tegenstanders? Matthijs ging voor een scherpe theoretische afwikkeling waarin hij twee stukken ruilde voor een toren en twee pionnen. Het leek er daarna even op dat zijn tegenstander naar een positioneel voordelig eindspel zou gaan afruilen. Maar enkele minder accurate zetten zorgden er gelukkig voor dat Matthijs de stelling kon openen en hij met zijn pionnen door het centrum op kon stomen. Een mooie overwinning van Matthijs en het team (5-2)!

Als laatste was Erik bezig met zijn partij. Hij had de opening uitstekend opgezet en het leek al snel de vraag hoe lang het zou duren tot zijn tegenstander zou bezwijken onder de druk. Helaas ging er later in de partij toch ergens iets mis en verdween zijn grote voordeel. Na een lange strijd om er nog iets van te maken ging Erik toch ten onder. Zonde, maar de volgende keer gaat een pot als deze zeker een punt opleveren (5-3).

Al met al hebben we deze ronde een zeer goed resultaat geboekt waar we erg tevreden mee kunnen zijn. En met deze uitslag zal de competitie waarschijnlijk nog flink spannend worden. Over drie weken zullen we in het verre Friesland zien of we deze goede vorm kunnen vasthouden!

-Etienne Goudriaan