Door Kees van Heerikhuize
Op zaterdag 17 december kwam Veenendaal 2 een tegenstander tegen waar we het vorige seizoen twee keer tegen moesten spelen. Onder leiding van Mister Winterswijk, good-old Henk ten Brinke, kwam Winterswijk 3 op bezoek. Misschien wel het sterkste team uit ons klasse en nog steeds ongeslagen. Wij misten Luuk de Man, die al weer moest invallen in het eerste team; maar gelukkig hadden we in Jan van der Sleen een goede vervanger.
We begonnen om iets over twaalf. Normaal gebeurd er in de eerste anderhalf, twee uur van een competitiewedstrijd niet veel bijzonders en blijft iedereen stil achter zijn bord zitten, in diep gepeins verzonken. Deze middag werden we echter na een half uur al opgeschrikt. Op bord 7 had Rob Leer, die met zwart toch al niet zo best uit de opening kwam, zich pardoes mat laten zetten door zijn tegenstander. Een half uur later ging ikzelf de mist door de volgorde van twee zetten om te draaien, wat me zonder enige compensatie een loper kostte. Normaal geef je op, maar dit is een competitiewedstrijd. Je speelt door in de ijdele hoop dat je tegenstander zich ook een keer vergaloppeerd, maar dat gebeurd natuurlijk niet. We staan met 2- 0 achter.
Tijd genoeg voor een rondje langs de overige velden. Jan van Laar staat op bord 1 een pion achter in een gecompliceerde stelling, waarbij zijn tegenstander veel tijd gebruikt. Op bord 2 heeft Gerard Bulthuis zich laten verrassen door een venijnig tussenzetje en staat er niet best voor. Op bord 3 staat Piet Anjema een pion voor in een ogenschijnlijk gewonnen eindspel met alleen nog de Koningen op het borden en Piet een pion meer. Lars Boere heeft op bord 4 tegen Henk ten Brinke een pion voor en meestal weet Lars dit soort partijen wel te winnen. Jan van der Sleen staat er bord 4 goed voor met een kwaliteit winst. Op bord 6 heeft Lodewijk Blom echter een pion achterstand. Nou, dat valt niet eens tegen.
En dan gaat het ineens snel. Lars wint inderdaad, niet na een zorgvuldig eindspel, maar omdat zijn tegenstander een stuk weggeeft. En Jan van der Sleen weet zijn voordeel ook in winst om te zetten omdat zijn tegenstander de ongelijke strijd staakt. Dan komt de domper. Piet Anjema weet het eindspel met een pion meer, niet te winnen, maar zelfs te verliezen. Waardeloos gespeeld, zei Piet achteraf. Tot twee keer toe een tempo verspeeld en vervolgens kom ik overal een zet te laat. Jan van Laar trekt de stand weer gelijk, door te laten zien dat een loper in een eindspel vaak sterker is dan een paard. Voordat zijn h-pion kon promoveren, staakte zijn tegenstander de strijd.
Er wordt nog op twee borden gestreden. Gerard staat zich met zijn rug tegen de muur te verdedigen tegen de oprukkende pionnen van zijn tegenstander en Lodewijk is in een eindspel beland van vier paarden en nog steeds dat pionnetje achter. Ten lange leste moet Gerard de strijd staken en omdat Lodewijk het eindspel eigenlijk niet kan winnen, maar wel verliezen, aanvaardt hij het remiseaanbod van zijn tegenstander.
Einduitslag 4,5 – 3,5 voor Winterswijk. Niet slecht tegen de koploper, maar er had meer in gezeten. Winterswijk blijft koploper en aanvaardde opgewekt de terugweg; toch al gauw een uur rijden. Voor ons begint de winterstop. Op 11 februari 2023 is de volgende ronde. We spelen uit tegen De Stelling uit Oosterbeek.