Dit keer is het verslag een beetje laat, maar oplettende lezers hebben vast gemerkt dat wij na de vorige ronde helemaal geen verslag hebben geschreven. Helaas was geen bericht die keer geen goed bericht. Niemand heeft het eigenlijk beter kunnen samenvatten dan onze tegenstander van de vorige ronde. Moraal van het verhaal: we zijn leuke, gezellige jongens… maar schaken? Nee, dat kunnen we niet.
Binnen het eerste zorgde het verlies voor een wat ongemakkelijke sfeer. Het p-woord maakte voorzichtig plaats voor het d-woord. Waren we het opeens collectief verleerd? Wat als we nog een keer zouden verliezen tegen een op papier minder team? Gelukkig is het niet zo ver gekomen. Tegen Max Euwe 2 haalde vrijwel iedereen zijn gebruikelijke niveau.
Ikzelf moest tegen Thomas van Veelen, een leeftijdsgenoot die ik nog ken van de jeugdtoernooien. Na de partij zei Thomas dat hij wel vaker problemen heeft met mijn opening en dat ie in zijn jeugd niet graag tegen mij speelde. Misschien zorgde dat voor enige zenuwen, want in een al moeizame opening gaf hij door een zetverwisseling een loper weg.
Na de partij was het Thomas zijn beurt om mij de zenuwen te bezorgen. Hij is gepromoveerd in de systemen die berekenen of we bestand zijn tegen het geweld van de zee. En er is wel wat nodig voor de ‘perfect storm’, maar bij de juiste combinatie van windkracht, windrichting (uit het Noordwesten, anders breekt Groot-Brittannië de golven), stand van de maan (springtij), en luchtdruk (bij lage druk kunnen de golven hoger opspringen) kan Nederland zomaar een herhaling van 1953 zien. Ik heb Thomas maar niet gevraagd of hij bewust in ongeveer het meest oostelijke puntje van Nederland woont.
Hoe erg een nieuwe overstromingsramp ook zou zijn, het is niks vergeleken met wat er zich afspeelde op het bord van Matthijs. De twee vorige rondes had hij verstek moeten laten gaan vanwege een verenigingsweekend en ook deze keer was het raak, maar wonderwel zaten de studenten in de buurt van Enschede en werd Matthijs keurig voor de deur van de speelzaal afgezet. Hij zag er opmerkelijk fris en nuchter uit, en vertelde trots dat hij ‘amper gedronken’ had de avond ervoor. Daar was ook alles mee gezegd. Al na vier zetten gaf Matthijs knullig een pion weg. Later werd ook nog zijn loper ingesloten. Ons advies was unaniem: volgende keer gewoon weer zuipen de avond ervoor.
Links van mij ging het gelukkig een stuk beter. Ook de opening van Arjen deed mijn wenkbrauwen enigszins fronsen, maar hij liet wel meteen het voordeel van zo’n lulsysteem zien: zijn tegenstander werd overoptimistisch en ging in volledige zelfdestructiemodus. Arjen koos daarna voor een forcerende variant die helaas net niet won; rustigere voortzettingen hadden waarschijnlijk het volle punt opgeleverd.
Terwijl ik zat te analyseren of zat te praten over de Atlantisering van Nederland druppelden de resultaten binnen. Etienne (“die vent kan niet schaken” – tegenstander vorige ronde) was deze keer niet zichzelf en won een solide partij. In de opening maakte hij wit een pion afhandig en gaf m nooit meer terug. Stefan won een partij die alleen maar eenrichtingsverkeer was, en ook Tijmen had de hele partij de touwtjes in handen. Alleen Gunie ging er dan weer vrij regelmatig af, wat geen schande is tegen hun hoogst geratete speler.
Hoogtepuntje was bord 8, waar Erik revanche nam voor een periode van mindere resultaten. In de opening wist hij een goed voorbereide tegenstander handig te ontregelen met een paar creatieve zetten. Al snel zag het er prettig uit voor onze FM en met een goed getimede break in het centrum veranderde hij de witte stelling in los zand. Restte alleen maar om een paar gratis pionnen op te snoepen voordat de tegenstander opgaf. Een partij uit één stuk!
Hierdoor winnen we weer eens met 5,5-2,5 en zijn we zo goed als veilig! Het kampioenschap blijft uit zicht – Groningen staat te ver voor en won weer overtuigend. Onze tegenstander was overigens wat minder blij met ons. “Eerst laten jullie punten liggen tegen al onze degradatieconcurrenten, maar nu moeten jullie wel zo nodig van ons winnen.” Persoonlijk vind ik alles goed, zolang Emanuel Lasker maar niet degradeert zodat we volgend jaar nog een keer naar Leeuwarden kunnen. Daar vond ik het namelijk erg prettig schaken.
Bij de tegenstander maakt Vincent Vleeming een videoverslag van elke ronde. Deze keer had hij een speciale gast: onze eigen FM Erik! Erik bespreekt de partijen van Arjen en hemzelf. Jullie kunnen ook nog genieten (?!) van fragmenten uit de partijen van Matthijs en Gunie. Een aanrader!