Een week na het verlies van Spakenburg in de halve finale van de bekerwedstrijd tegen PSV stond de heren van het vissersdorp opnieuw een zware wedstrijd te wachten. Dit keer niet op 1 veld, maar op 6 keer 64 velden. En het enige vuurwerk dat was meegenomen werd door de spelers zelf afgestoken op het strijdveld in plaats van door toeschouwers. Omdat het verlies van vorige week waarschijnlijk nog in de benen zat waren er overigens bar weinig toeschouwers, dit gaf de thuisspelende vereniging vast weinig goede hoop.
De oplettende lezer heeft vast al wel door dat Veenendaal 1 gisteravond een SOS wedstrijd mocht spelen en wel tegen En Passant 2. Op de de helft van de borden was het ratingverschil in het voordeel van Veenendaal en op de andere helft zou het er volgens de rating enorm om kunnen gaan spannen. Lodewijk op bord 5 was als eerste klaar. Na een tegenovergestelde rokade was het de opdracht om zo snel en effectief mogelijk de koningsstelling van de tegenstander binnen te dringen. Met diverse kwaliteiten en een ver doorgedrongen pion werd de druk al gauw te hoog en was het vroeg 0-1.
Op bord 1 had Matthijs met zijn tegenstander afgesproken dat het met een aantal stukken minder moest en werden de nodige kwaliteiten afgeruild. Echter bleek al snel dat hiermee voor Matthijs het centrum volledig in beheer kwam en met beide torens op de d- en e-lijn en met hulp van een loper werd een offensief opgebouwd richting de stelling van de tegenstander met de nodige penningen. Ook hier werd al relatief vroeg de witte vlag gehesen en zo werd het 0-2.
Blijkbaar kreeg ineens iedereen haast zo leek het. Op bord 6 stond Olle gewonnen en zo leek het vlotjes richting de 0-3 te gaan. Echter knokten de spelers van En Passant terug. Nico (bord 4) speelde een partij waarvan zijn schoonheid nog in de bloei van het leven zat maar werd plots door een treurig verlies lamgeslagen. Een (te?) simpel zetje van een pion waarmee een toren werd aangevallen werd volledig misrekend door Nico en hij gaf de toren pardoes weg. Gezien de druk die de tegenstander al op de koningsstelling van Nico had opgebouwd zou het een stevige lijdensweg worden en gaf Nico de partij op. 1-2
Olle stelde redelijk tegelijkertijd de eerste matchpunt veilig. Na de winst van een loper werd door Olle rustig het nodige afgeruild zodat een pionneneindspel ontstond. Omdat de koning van zijn tegenstander onmogelijk beide zijdes met pionnen zou kunnen verdedigen tegen een koning en een loper werd de partij ook hier tot zijn einde gebracht. 1-3
Mijn tegenstander werd op dit punt verteld dat het 2-3 zou staan en hij moest knokken voor wat hij waard was. Ik realiseerde me dat het te laat was voor een tactisch remise aanbod voor teamwinst, maar ook dat ze op bord 2 dus een punt rekende terwijl daar nog volop geschaakt werd. Wat bleek, Lars had zich verrekent in een aanval van zijn tegenstander en aan een matcombinatie was niet meer te ontkomen. Ook hier een partij met nog veel boeiende mogelijkheden die plots door Lars’ tegenstander naar zijn hand werd getrokken. 2-3
Het was nog maar net 22:00u geweest en zowel mijn tegenstander als ik besloten voor het maximale te gaan. In een partij die zich laat omschrijven als een klassieke variatie van een ‘Scotch Game’ was het lange tijd te complex voor de tactische remise. Echter na het versimpelen van de stelling wist ik door een mooie combinatie van penningen op de 29e zet een pion in het centrum te winnen. Om vervolgens een tunnelvisie te creëren op dit centrum en op de 31e zet een loper op de h-lijn met 100% korting te laten slaan. Vervolgens wist mijn tegenstander echter drie opeenvolgende zetten een +17 stelling (en na enig rekenwerk door de stockfish zelfs mat in 11) om te buigen naar een +0,4 door niet alleen te verzuimen de jacht op mijn toren in te zetten, maar juist een goed verdedigde pion aan te vallen en tegelijk de verdediging van zijn laatste pion op de koningsvleugel te laten slaan. Met een toren en 2 pionnen op die helft van het schaakbord versus een toren en een paard werd het in tijdnood een te lastige puzzel, mocht ik een van de pionnen laten promoveren en was de partij beslist. 2-4
| En Passant 2 | – Veenendaal 1 | 2 – 4 |
| Hans de Vries | – Matthijs van Dodeweerd | 0 – 1 |
| Gijs Huygen | – Lars Boere | 1 – 0 |
| Jaap-Jan Koelewijn | – Jaap-Hille van Beelen | 0 – 1 |
| Martijn Roos | – Nico Bosman | 1 – 0 |
| Aart de Jong | – Lodewijk Blom | 0 – 1 |
| Raoul Heinen | – Olle Carsouw | 0 – 1 |
Een terechte eindstand, maar niet zonder slag of stoot. Zo zie je maar weer, Spakenburg uit is gewoon een pittige avond. Met nog 1 ronde te gaan is kampioenschap niet meer haalbaar, maar is er nog veel druk in poule 2B voor de 2e en 3e plaats.