Door Kees van Heerikhuize
Op zaterdag 23 november stond de uitwedstrijd tegen ASV 8 op het programma. Onze tegenstander had de eerste twee wedstrijden verloren, dus zou zeker gebrand zijn op een goed resultaat tegen ons.
Maar we hadden er wel vertrouwen in. Door een afmelding op het laatste moment, moest ik dit keer zelf spelen. En daardoor heb ik uiteraard minder goed kunnen volgen wat er op de andere borden gebeurde.
Toen ik rond half drie een rondgang langs de borden maakte, stond het qua materiaal overal gelijk, maar Veenendaal had op de meeste borden het initiatief. Met één uitzondering: mijn eigen partij. Ik werd geconfronteerd met het Göring-gambiet en dat ging mij ronduit slecht af. Mijn tegenstander kon op f7 een pion slaan en dan weet je het wel…..
Tegen drie uur werden de eerste handen geschud. Jan van der Sleen kreeg de felicitaties van zijn tegenstander. Op zijn eigen rustige wijze had Jan zijn opponent in de verdediging gedrongen en het eerste punt voor ons binnengehaald. Op bord 5 kreeg Lodewijk Blom een remiseaanbod van zijn tegenstander. Lodewijk probeerde nog wat, maar met een blik op de overige borden werd het aanbod een aantal zetten later toch aangenomen.
Op de overige borden (op één na!) zag het er steeds beter uit voor ons. En toen ging het ineens snel. Jan van Laar kon met zijn toren achter de stelling van zijn tegenstander komen en daarna was het snel afgelopen. Vervolgens hengelde onze kopman Gunie du Chatinier ook het volle punt binnen. Hij had voordeel, verspeelde dat weer, maar strafte vervolgens van een foutje van zijn tegenstander af. De stand 3,5 – 0,5.
En toen Piet Anjema in een toreneindspel met een pion weer zijn partij wist te beslissen, was de teamzege binnen. Maar het zou nog mooier worden. Diet Kieviet wist op bord 8 in een onregelmatige partij good-old Kees van Keulen aan de zegekar te binden. Daarmee de stand op 5,5 – 0,5 brengend.
Ondertussen begon mijn tegenstander, Christiaan Zevenbergen, wat te prutsen; hij wist zijn voordeel niet uit te buiten en besloot wat af te gaan ruilen, waardoor ik eindelijk wat tegenspel kon gaan bieden. Kennelijk was Christiaan daarvan zo onder de indruk dat hij pardoes een paard weggaf en een paar zetten laten opgaf. De wonderen zijn de wereld nog niet uit!
En toen was het wachten weer eens op Gerard Bulthuis. In zijn partij tegen Kazim Mollahosseini stond hij een kwaliteit achter: twee torens tegen een loper en een toren, maar Gerard verdedigde zich goed. Ineens de nodige opschudding! Wat was er aan de hand? Gerard kon na een dubbele aanval (toren-koning) één van de torens van Kazim slaan. Die speelde nog even door, maar gaf toen op. Maar zolang Gerard wint, is het niet erg om te wachten.
Einduitslag 7,5 tegen 0,5. Ietwat geflatteerd, maar wie maalt daarom? En in de stand in onze poule hebben wij nu 6 punten en onze achtervolgers pas 4. Dus we doen mee voor de prijzen!!