De slotronde van de SOS-competitie werd 21 april door V.S.V. georganiseerd. Jaap-Hille, Kees en Arie hadden de speelzaal naast de Julianakerk perfect klaargezet, met bordjes op de tafels zodat iedereen kon zien wie waar speelde. Jaap-Hille had gezorgd voor een beamer waardoor alle actuele uitslagen en standen direct op een groot scherm te zien waren.

Na een korte inspirerende openingstoespraak van Jaap-Hille gingen de klokken aan. Het spande erom, want de Schaakacademie en wij konden nog kampioen worden. Met die gedachte in het achterhoofd ging Jaap fel op zijn tegenstander af, maar die schrok daar niet van. Na een flinke afruil bleek de stelling niet meer mogelijkheden op te leveren dan remise en zo kwam het eerste halfje bij ons binnen.

Hiermee waren we er nog lang niet en op de overige borden brak een flinke strijd los. Jan van Ham, terug na ziekte, zette zijn tegenstander flink klem, evenals Ron en Rob Leer. Bij mij ging de strijd gelijk op, totdat ik mijn tegenstander kon verleiden tot het maken van een foutje, wat mij een pion opleverde, al snel gevolgd door nummer twee. Ik moest nog wel opletten dat ik niet mat ging achter de paaltjes, maar toen dat geregeld was kon ik via de a en b lijn een pion doorschuiven naar a2, waarna ik nog een pion kon pakken. Mijn tegenstander kwam in zetdwang, kon de promotie niet meer tegenhouden en gaf op. We hadden 1 ½ punt, maar dat was nog niet genoeg, want de Schaakacademie stond op dat moment met 3-0 voor. Ron kreeg een remiseaanbod, maar Arie wilde dat hij nog even doorspeelde. Gerard had toen al enige tijd een prima stelling opgebouwd en haalde met een mooie slotzet het volgende punt binnen: het was ½ – 2½. Vervolgens luisterde Jan zijn come back op met een mooie overwinning en kon Ron de al verwachte remise aannemen en stond het 1-4. Rob was nog volop bezig maar kwam niet meer in gevaar en met zijn remise , einduitslag  1½ – 4½, was het KAMPIOENSCHAP van ons team, met een voorsprong van 2 ½ bordpunt, een feit. Dank aan alle spelers, ook aan Rob van Oosterom, die jarenlang deel uitmaakte van ons team, maar door omstandigheden niet meer kan meespelen. Dank ook aan Arie, die als captain alles altijd perfect geregeld heeft en als wedstrijdleider deze slotronde thuis mede mogelijk gemaakt heeft. En nu op naar de 2e klasse en hopelijk veel succes.

Ricus.

Een week na het verlies van Spakenburg in de halve finale van de bekerwedstrijd tegen PSV stond de heren van het vissersdorp opnieuw een zware wedstrijd te wachten. Dit keer niet op 1 veld, maar op 6 keer 64 velden. En het enige vuurwerk dat was meegenomen werd door de spelers zelf afgestoken op het strijdveld in plaats van door toeschouwers. Omdat het verlies van vorige week waarschijnlijk nog in de benen zat waren er overigens bar weinig toeschouwers, dit gaf de thuisspelende vereniging vast weinig goede hoop.

Team Arie ging vrijdag 17 maart naar Wijchen voor een sos-wedstrijd tegen Het Kasteel 2. In het begin ging iedereen zijn stukken goed neerzetten en dat lukte de ene speler beter dan de andere. Mijn tegenstander en ik hadden allebei kort gerokeerd en mijn tegenstander vond dat een goed moment om een centrumaanval  te starten met de e-pion. Ik kon die aanval overnemen en een kwaliteit winnen, doordat mijn tegenstander 2 torens diagonaal achter elkaar plaatste en ik een loper op die lijn kon zetten. Na die kwaliteit kon ik ook nog 2 pionnen ophalen en toen vond mijn tegenstander het tijd om de vlag te strijken en zo haalde ik al redelijk vroeg het eerste punt binnen. Naast mij speelde Jan Doornenbal een prima geconcentreerde opening en hij kreeg daardoor een mooie drukstelling, die op een zeker moment een doorbraak met 2 vrijpionnen opleverde. Jan moest eerst nog wat stukken afruilen en toen kon zijn tegenstander de doorbraak niet meer stoppen en gaf het op. Dat was 0-2 voor ons. Dat was maar goed ook, want bij Gerard voltrok zich een kleine schaakramp. Toen de kruitdampen opgetrokken waren was zijn koningsvleugel compleet verdwenen en kwam zijn koning in het centrum zwaar onder vuur te liggen van een toren, loper, vrijpion en dame. Gerard deed nog wat hij kon, maar meer dan een schaak der wrake zat er niet in. Het was wel een mooi gebaar van Gerard dat hij zijn tegenstander hem liet mat zetten. Zo scoorde Het Kasteel de aansluitingstreffer. Ron had de stelling van zijn tegenstander verzwakt door hem een losse centrumpion te bezorgen en kon even later die pion ophalen met een toren. De tegenstander verzette zich nog even, maar kon toch niet voorkomen dat Ron de 1-3 voor ons binnenhaalde. De partijen van Arie en Rob Leer waren toen nog volop bezig en dat waren allebei krakers van de bovenste plank. Bij Arie was de firma Vestingbouw weer langs geweest. Hij had met zwart lang gerokeerd en kwam toch flink onder druk te staan, maar hij kon alles goed pareren. Toen besloot de tegenstander er nog een schepje bovenop te doen en vervolgens zag Arie een gemene zet over het hoofd. Hij gaf 1 zet voor het mat op en het stond 2-3.

Rob was deze keer de laatste, en hij kwam in een eindspel terecht met koning, loper en 1 ( rand )pion tegen koning, paard en 2 ( niet verbonden ) pionnen, waarvan 1 randpion tegenover die van Rob. De tegenstander speelde steeds de goede zet en dreef de koning van Rob achteruit. Rob deed steeds de goede zet door zijn loper op tijd ver weg te spelen en dan weer erbij te halen. Toch maakte de tegenstander een foutje, waardoor Rob de doorgebroken pion kon slaan en de tegenstander geen mat gaf zoals hij dacht. Na nog een paar zetten moest de tegenstander erkennen dat het remise was en zo wonnen wij met 3 ½ – 2 ½ en konden we moe maar voldaan weer naar huis.

Ricus.