Zaterdag 21 mei jl. was de dag van de wielerwedstijd Veenendaal-Veenendaal. Om 11.15 uur van die ochtend stond het team van VSV 2 klaar voor hun wedstrijd tegen Winsterwijk; oftewel Veenendaal-Winterswijk-Veenendaal ruim 200 km. Gelukkig met de auto: één voor de witte borden en één voor de zwarte borden.

Zaterdag 21 mei 2022 stond de laatste wedstrijd van dit seizoen op het programma. Het kampioenschap is al binnen, de uitdaging zat erin om ook de laatste wedstrijd winnend af te sluiten. Er werd niets aan het toeval overgelaten. Om de boel op scherp te zetten ging het team, in tegenstelling tot de vorige keer, niet op trainingskamp bij Joost. Gunie was deze keer gastheer voor het nuttigen van een overheerlijke brunch. Met goedgevulde magen togen we naar Bunschoten-Spakenburg om En Passent 2 partij te bieden. Bij En Passent waren er drie KNSB-wedstrijden. Het derde team speelde beneden en het eerste en tweede team mochten de eerste verdieping betreden van het fraaie torenschaakgebouw.

Eindelijk is het dan zover; Veenendaal 1 kan kampioen worden. In de uitwedstrijd tegen OZ Utrecht zijn drie bordpuntjes voldoende. Dat moet toch wel lukken?

Ik heb vroeger op een blauwe maandag nog op voetbal gezeten. Dribbelen, voorzetten, schieten: ik kon het allemaal niet. Maar het had wel wat: op een kille zaterdagmorgen in de stromende regen op een modderig achterafveldje – bijna altijd de verste weg; dat krijg je als je in de F13 zit – met z’n tweeëntwintigen zonder enige kennis of gevoel voor tactiek of totaalspel achter een bal aan rennen. Als ik met mijn fietsje de Verlengde Sportlaan op reed probeerde ik altijd zo strak mogelijk rechts aan te houden – niet alleen vanwege de gevaarlijke cocktail aan in- en uitparkerende auto’s en honderden fietsen die daar op de drukke zaterdagochtend door elkaar heen krioelden, maar vooral ook omdat aan de rechterhand mijn cluppie zat – DOVO – en daar direct tegenover de aartsrivalen van GVVV. Ik kan me niet veel onderlinge wedstrijden herinneren, maar één match staat in mijn geheugen gegrift. Het was de 90^e minuut. Ik gaf de bal op onze rechtsbuiten. De rechtsbuiten begon met dribbelen, omspeelde twee spelers en passte de bal op Aron. Aron schoot….. en GOAL! We maakten het laatste doelpunt van de wedstrijd. Ook onze enige. We verloren met 22-1. Het is geen toeval dat ik maar met schaken ben doorgegaan.