Door Kees van Heerikhuize

Op zaterdag 17 december kwam Veenendaal 2 een tegenstander tegen waar we het vorige seizoen twee keer tegen moesten spelen. Onder leiding van Mister Winterswijk, good-old Henk ten Brinke, kwam Winterswijk 3 op bezoek. Misschien wel het sterkste team uit ons klasse en nog steeds ongeslagen. Wij misten Luuk de Man, die al weer moest invallen in het eerste team; maar gelukkig hadden we in Jan van der Sleen een goede vervanger.

Door Gunie du Chatinier

Zoals al uit het vorige verhaal bleek zijn we niet bepaald als een hecht team afgereisd naar Leeuwarden. Op vrijdag een deel met de auto en een deel met de trein en op zaterdag een deel met twee auto’s. De eerste auto vanuit Veenendaal en de tweede auto vanuit Amersfoort met mij en Tijmen. Sommigen waren ongerust of we wel genoeg gespreksonderwerpen hadden gedurende de rit van circa 1.45 uur. Maar ik kan iedereen geruststellen: we hebben ons geen moment verveeld. Een greep uit de besproken onderwerpen: twee-eiige tweelingen in Japan, schakende broers (we hebben er beiden twee), familie, diverse teamgenoten, boosheid en het wel/niet uiten daarvan, alcoholisme, werk en banen, eetgewoonten en nog wat futielere thema’s.

Door Kees van Heerikhuize

In Arnhem begint de victorie! Na twee nederlagen wist Veenendaal 2 in Arnhem de eerste
overwinning van dit seizoen te behalen. Tegen ASV 7 werd het maar liefst 7 – 1. Helemaal zonder slag of stoot en met hier en daar wat geluk ging dat niet, maar dat hoort nu eenmaal bij het schaken. Er speelden nog twee ASV-teams thuis, dus het was gezellig druk in de speelzaal.

Na ruim een uur spelen viel er nog weinig te zeggen. Lars en Rob stonden wat beter, maar Lodewijk en Piet keken met enige zorg naar hun borden. Verder leek de zaak aardig in evenwicht. Ineens ging het snel. Lars wist zijn partij te winnen. Valt weinig over te zeggen zei hij, “pion voorsprong en verder gewoon uitspelen”. Maar goed het punt telde. Rob had ook een pion meer en nadat al het grote materiaal van het bord was verdwenen, rukte hij met zijn pionnen op de koningsvleugel onweerstaanbaar op, de Arnhemse teamcaptain tot overgave dwingend. Ook Rob vond na afloop dat het een kwestie was van “gewoon effe de zaak netjes afwerken”.

Ondertussen kreeg ik een geweldige aanval te verduren en toen de kruitdampen opgetrokken waren, werd het een eindspel van twee torens tegen een toren en een loper. Maar wat voor een loper. Mijn tegenstander ging op pionnenjacht en liep in een vorkje: schaak met een aanval op de toren. Ik stond ondertussen echter drie pionnen achter, dus ik bood remise aan, maar mijn tegenstander weigerde. Twee zetten laten weer een vork en daar ging zijn andere toren. En het ‘gelukkige punt’ naar Veenendaal. 3 – 0 voor wat een weelde!!

Voor Jaap-Hille was dit het signaal om remise aan te bieden. In een gelijkwaardige stelling hadden beide spelers nog maar zo’n 15 minuten bedenktijd voor 20 zetten. Beiden hadden vrede met de puntendeling. Ondertussen speelde Piet een moeizame partij, waarbij de tegenstander zijn koning aardig in de tang had, maar de winst niet wist te vinden. Ook hier werd het remise. Nog drie partijen te gaan.

Lodewijk was er in geslaagd de partij te doen kantelen. Weliswaar had hij een pion minder, maar zijn dame was de vijandelijke stelling binnengedrongen, gesteund door een toren. Toen zijn opponent besloot zijn dame te offeren voor de toren, was het verder een kwestie van zorgvuldig uitspelen en zijn tegenstander keurig mat te zetten. Op bord 1 had Jan van Laar een lastige middag. Zijn tegenstander wist op een gegeven moment Jan zijn dame te veroveren en het werd een eindspel van een dame tegen een toren en een paard. Dit werd door Jan keurig afgehandeld en net op het moment dat je denkt dat het remise wordt, loopt zijn tegenstander in vork en verliest zijn dame en de partij.

En toen was het wachten op Gerard. In een verder volledig verlaten speelzaal, speelden hij en zijn tegenstander onverstoorbaar hun partij. Een remise aanbod van Gerard (hij zag ons allemaal wachten) werd afgeslagen. De tegenstander wilde nog wat proberen en dat werd hem fataal. Na 92 zetten schudde hij de hand van Gerard ten teken van overgave.

Het werd een mooie terugreis!!

– Door Kees van Heerikhuize

Op zaterdag 5 november speelden wij onze eerste thuiswedstrijd van het seizoen in het gebouw Maranatha aan de Prins Bernhardlaan. Het eerste team speelde ook thuis, dus de zaal was goed bezet. Na de nederlaag in de eerste wedstrijd tegen Het Kasteel 2, hadden we er vertrouwen in dat het nu beter zou gaan. Onze tegenstanders uit Wageningen waren bij wijze van teambuilding met de fiets naar Veenendaal gekomen!! Om iets over twaalf gaf wedstrijdleider Nico Bosman het sein dat we konden begonnen. De eerste uren gebeurde er niet veel, maar toen moesten kort na elkaar Rob Leer, Kees van Heerikhuize en Piet Anjema hun partij opgeven. Toevallig de drie die in de wedstrijd tegen Het Kasteel nog voor de punten wisten te zorgen.