Het zou een avond worden om nooit te vergeten. Tenminste, die indruk wekte de sfeer in de Utrechtse wijk ons. Duizenden fietsers en nog veel meer toeschouwers per auto en bus. Hoewel er voor Utrecht qua competitie niet veel op het spel stond in klasse 1D van de SOS competitie liet hun achterban hen blijkbaar niet in de steek en kwamen ze voor de wedstrijd toch massaal hun huis uit. Dat het overgrote deel van de fans uiteindelijk in het nabijgelegen stadion van FC Utrecht terecht zijn gekomen is nog wel een puntje van aandacht voor de thuisspelende vereniging. Helaas moesten deze toeschouwers het doen met een wedstrijd tegen het Nijmeegse NEC die omschreven werd als “bepaald geen oogstrelend voetbal”… En dit terwijl een paar honderd meter verderop een zaal vol spanning en sensatie was.

Vraag: wat is de meest frustrerende manier om een partij te beginnen?

Antwoord: vanuit de opening volkomen onnodig een stuk weggeven.

Het gebeurde mij donderdag 13 februari in de SOS-wedstrijd tegen Wageningen en mijn tegenstander liet er verder geen gras over groeien. Hij mepte mij vliegensvlug van het bord en zo stond het al vroeg 0-1. Even later kon ook Rob van Oosterom de 0 bijschrijven en toen was het wachten op de dingen die komen gingen. Op bijna alle borden stonden we wat in de verdrukking, maar het ging verder lang gelijk op. Jaap begreep het allemaal niet. Hij kon niets goeds verzinnen en zijn tegenstander wel, dus werd het 0-3. Ook Ron en Rob Leer werden weggedrukt en er werd een flinke nederlaag zichtbaar. Gelukkig konden Jan van Ham en Lars, die voor Arie speelde , nog iets terugdoen. Zij wisten zich allebei uit een lastige stelling te worstelen en haalden het volle punt binnen, zodat het 2-5 werd. Ten slotte moest Mart-Jan capituleren : hij werd door een betere tegenstander verslagen en wij bleven met 2-6 en de laatste plaats in de poule achter.

Donderdag 9 januari gingen wij met team Arie ( zonder Arie wegens familieomstandigheden ) naar de Vlamoven in Arnhem om het op te nemen tegen ASV 4.

Het was na de opening nog erg rustig allemaal, maar enkele spelers van ASV maakten al gauw duidelijk dat er weinig te halen viel deze keer. Het eerste slachtoffer was Lars, die al snel in een eindspel met een stuk achter kon opgeven, even later gevolgd door Rob van Oosterom. 2-0 voor de thuisclub. Daarna was het een hele poos trekken en duwen op de andere borden, waarbij vooral opviel dat er weinig werd weggegeven door de Arnhemmers. Ron stond niet lekker, ik zat in de verdrukking, Rob Leer dreigde een stuk te verliezen en Jan van Ham en Paul Blok ( leuk dat hij als invaller voor Jaap mee wilde gaan ) stonden ook muurvast. Het resultaat was dat ik in een paardvork trapte die mij een kwaliteit kostte en uiteindelijk de partij . Tegenspartelen werkte niet, want mijn tegenstander deed alleen maar goede zetten en uiteindelijk mocht ik kiezen of hij op de damevleugel met 2 vrijpionnen ging promoveren of op de koningsvleugel zou doorbreken. Ron, Paul en Jan werden eveneens gedecideerd van het bord gedrukt, terwijl Rob Leer er na veel rekenwerk nog net in slaagde alsnog de eer te redden door remise te bereiken. Al met al een dikke nederlaag van 7 1/2 – 1/2 , terecht tegen een mogelijke kampioenskandidaat met aan alle borden een veel hogere Elorating dan wij.

Ricus.

Dinsdag 12 november. Met dank aan onze chauffeurs Jan van Ham en Ron Eveleens gingen we naar het verre en donkere Dieren om onze krachten te meten met Theothorne, een team met aan de eerste 6 borden een Elo van boven de 1600 en op 7 en 8 ongeveer 1400 en een beetje. Arie had het voorrecht tegen een dame te spelen, maar die liet van zijn damegambiet weinig heel. Een aanval op zijn koningsstelling met torens, loper, paarden en dame was niet te pareren en om 10 over 9 kon hij zijn tegenstander en daarna een Hertog Jan een hand geven en stond het 1-0. Op de andere borden werd het steeds ingewikkelder en om half 10 was er in de partij van Martjan nog niets geslagen. Ik werd langzaam maar zeker achteruit geduwd en moest uiteindelijk een paard geven tegen 2 pionnen. Toen kwam het bericht dat Rob van Oosterom gewonnen had en Rob Leer kreeg niet lang daarna remise. Vervolgens vocht Ron zich knap uit de moeilijkheden en won zijn partij, gevolgd door Lars, die eveneens een knappe overwinning boekte. Het stond toen ineens 1 1/2- 3 1/2 en Arie liet mij weten dat remise genoeg was. Jan van Ham wist ook te winnen en ik kreeg weer kansen doordat mijn tegenstander een paard over het hoofd zag dat ineens 3 ongedekte stukken aanviel, waaronder de dame. Het ontlokte hem de uitspraak : dat is niet om te juichen, waar ik het uiteraard niet mee eens was. ik kon een toren slaan en toen hij ook nog een onduidelijk paardoffer bracht zag het er plotseling een stuk beter voor mij uit. Ik kreeg nog een paar schaakjes waarbij ik goed moest oppassen waar mijn koning heen kon en vervolgens bood ik remise aan, wat meteen werd aangenomen. De partij van Martjan was toen in het eindspel beland met een geweldige tijdnood voor Martjan en even later ook voor zijn tegenstander. Martjan kon niet alles meer tegenhouden en moest de eer aan zijn tegenstander laten, zodat wij met een 3-5 overwinning en een apetrotse captain weer naar huis konen gaan.

Ricus.